اثر گناهان كوچك

یا هشام! إنّ المسیح‏(علیه السلام) قال للحواریین: إنّ صغار الذنوب و محقراتها من مکائد ابلیس، یحقّرها لکم و یصغّرها فی أعینکم فتجتمع و تکثر فتحیط بکم.(1)

حضرت عیسى‏(علیه السلام) به حواریین مى ‏فرماید:

گناهان کوچک، گناهانى که ما آنها را کم مى‏ شماریم جزو فریبگری‌هاى ابلیس محسوب مى‏ شود این گناهان در چشم انسان خرد و ناچیز بشمار مى‏ آید در نتیجه او این گناهان كوچك را مرتکب مى ‏شود و تدریجاً زیاد مى ‏شوند و انسان را احاطه مى‏ کنند و همان بلایى بر سر او مى ‏آید که بر کسانى که در غرقاب و گرداب گناهان بزرگ افتاده ‏اند، مى‏ آید. برخی از گناهان بزرگ نیز مانند غیبت چون تكرار شود در نظر انسان كوچك می‌گردد. در نتیجه توجه و مراقبت از تكرار نكردن گناهان بسیار لازم است.

انسان بر سر دو راهی

امام كاظم علیه السلام در بخش دیگری هشام را اینگونه نصیحت می‌كنند:

گاهى انسان سر دو راهى قرار مى‏ گیرد، یعنى دو كار در مقابل او واقع مى‏ شود و نمى ‏داند كدام یك، راه درست و صواب یا درست‌تر و بهتر است تا آن را انتخاب نماید. برای این وضعیت امام کاظم‏ (علیه‌السلام) یك معیاری گرانمایه در اختیار ما مى‏ گذارند و مى‏ فرمایند: انسان باید راهى را كه مخالف هواى نفس و امیال شهوانى او است اختیار نموده و آن راه را دنبال گیرد، چون اكثرا درستى و صحت عمل در آن چیزى است كه موافق هواى نفس نیست.(2)

پی‌نوشت‌ها:

1- تحف‏العقول، ص 392.

2- تحف العقول صفحه ۳۹۸ .