حسین ! نام تو را بر دلم نوشت خدا

مخواه تا که دلم گردد از غم تو رها

مگیر غصّه ی شش گوشه و حرم را نه !

تمام دلخوشی ام هست یاد کرب و بلا

چه می شود که شبی دعوتم کنی ارباب

به گوشِ دل تو بگویی که وقتش است بیا

کبوتر قفسم ، بال و پر نمی دهی ام ؟

که گِرد گنبد عبّاس پَر دهم جان را

تو را به فاطمه سوگند دعوتم کن تا

بخوانم از تو و از روضه های عاشورا